Groei motorclubs oorzaak graaicultuur

22-06-2015 12:50

Door Ed Roodbeen

Dagelijks lezen we in de krant dat het aantal outlaw motorclubs in Nederland explosief groeit, dat er steeds meer mensen zijn met een hennepplantage op zolder, dat er steeds meer verwarde mannen zijn die hun huis in de fik steken, dat het aantal zelfmoorden toeneemt, dat de roep om euthanasie groeit.

Politiek Den Haag reageert meestal “geschokt” op dit soort berichten. Hoog in het ivoren torentje wordt “Foei” geroepen en worden maatregelen aangekondigd. De politiek vergeet dat voor veel mensen een outlaw-bestaan tegenwoordig nog de enige manier is om menselijke waardigheid te verkrijgen.

In een land waar de rijken (1%) steeds rijker worden en de armen (99%) steeds armer, waar menselijk kapitaal wordt verkwanseld, waar de toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en werkgelegenheid voor grote groepen in de samenleving door het rendementsdenken niet meer bereikbaar zijn, waar zelfverrijking door de elite tot de dagelijkse standaard is verheven, is voor een aantal mensen outlaw nog de enige uitweg.

Inmiddels behoort een vast contract bij een werkgever tot het verleden. Miljoenen mensen werken met een 0-urencontract, als zzp’er, als uitzendkracht of als freelancer. Allemaal dagloners. Mensen die elke maand in spanning zitten omdat ze niet weten of ze volgende maand nog wel werk hebben. “Zal ik nog worden ingeroosterd?” Op de werkvloer heeft de angstcultuur zijn intrede gedaan. Werknemers zijn doodsbang voor hun werkgevers. Eén verkeerd woord en je ligt eruit. Eén afkeurende blik en je wordt niet meer ingeroosterd. Eén keer te laat op werk en je kan het schudden. Eén foutje gemaakt en je wordt buiten getrapt.

Van de afhankelijkheid van de dagloners, van de slaafse knechten, van de bange lakeien, wordt dankbaar gebruikt gemaakt door het management. De bazen, de chefjes, de coördinatoren maken gretig misbruik van de onderdanigheid, van de ondergeschiktheid, van de slaafsheid van de losse krachten. Bazen gedragen zich tegenwoordig als knurften, boerenkinkels en schurken en bedienen zich van bedreiging en intimidatie. De blaffende bazen zijn heer en meester op de werkvloer.  Als je als dagloner met een minimumloon in zo’n situatie zit en je leest iedere dag in de krant dat politici, ambtenaren, bestuurders, investeerders en aandeelhouders miljoenen binnen harken en wegsluizen naar Jersey, dan komt er een moment dat je jezelf achter de oren krabt en denkt: “Wat doe ik hier? Waarom zit ik hier? Waarom laat ik me door die halve zool afblaffen voor die paar centen? Ben ik een tweederangs burger? Ben ik een Untermensch?  Ik werk me een slag in de rondte en ik kan niet eens mijn huur betalen. Er moeten andere manieren zijn om aan geld te komen. Als de graaicultuur aan de top floreert, moet ik ook een graantje kunnen meepikken. Ik heb net zoveel recht op deelname aan de maatschappij. Waarom is dat recht voorbehouden aan een steeds kleiner groepje?

In de afgelopen 25 jaar viert het neoliberalisme hoogtij met als hoogtepunt de afschaffing in 1999 door Bill Clinton van de Glass-Steagall Act.  Die was in 1933 door de Amerikaanse overheid ingesteld om banken onder de duim te houden om te voorkomen dat banken nog een keer een grote depressie zoals in 1929, de crash van Wall Street, zouden veroorzaken. Door de afschaffing van de Glass-Steagall Act, onder invloed van de herboren econoom Friedrich von Hayek (die Margareth Thatcher en Ronald Reagan wist te beïnvloeden)  hadden banken weer vrij spel. Door deze deregulering was hek van de dam. Alles mocht en alles kon. Na deregulering kwam marktwerking, privatisering, globalisering en liberalisering. Het woord privatisering is afkomstig uit het Latijn: het betekent: te beroven, ontnemen, beroven, strip, onthouden. Of in het Engels to bereave, to deprive, to rob or to strip. Voorzieningen van het maatschappelijk nut worden dus afgepakt van de burger: openbaar vervoer, gas, licht en water, huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, werkgelegenheid. Alle maatschappijke verworvenheden worden vermarkt vanuit het rendementsdenken, vanuit het neoliberalisme. Het enige doel is: in hele korte tijd zo veel mogelijk geld “verdienen” door een heel select groepje mensen. Vooral aan de onderkant van de samenleving vallen de slachtoffers: werklozen, gehandicapten, zieken, ouderen.

De neoliberalen lachen in hun vuistje. Ze hebben de afgelopen 25 jaar steeds meer geld naar zich toe kunnen trekken. Ze zijn bezig een plutocratie te formeren, een refeodalisering van de staat, een panopticum, waarbij het volk compleet buiten spel wordt gezet. Maar ik denk dat de neoliberalen te vroeg juichen. De hebzucht van de plutocraten kan zich ook tegen hen keren. Als steeds meer mensen buiten spel komen te staan, geen toegang meer hebben tot onderwijs, werk, gezondheidszorg en huisvesting, zal de weg naar outlaw steeds verleidelijker worden. En hoe meer mensen kiezen voor outlaw, hoe groter de repressie. Hoe harder de repressie, hoe groter de criminaliteit. Uiteindelijk zal dit leiden tot barbarij, het bankroet van de beschaving. Met dank aan de neoliberalen. Als ongelijkheid en onrechtvaardigheid bejubeld worden aan de top, moet niet worden verwacht dat de onderkant van de samenleving zich wel aan de wet blijft houden. Actie, reactie. Oorzaak en gevolg. Outlaw.

Foto: Lee Brimelow from San Francisco Bay Area, USA,