Minister Asscher geeft werknemer de doodsteek
“Vast werk is passé, aldus minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, mr. Lodewijk Asscher. De werkgevers hebben gisteren een rondedansje gemaakt in hun goedgevulde kluis toen ze dit nieuws te horen kregen. Er werd een doos Gurkha Black Dragon-sigaren uit de kast getrokken en een paar Heidseick-champagneflessen uit 1907. Het feestje mag wat kosten als PvdA’er Asscher de werknemer de doodsteek geeft.
Asscher stelt dat voor werkgevers de werknemer een “wegwerpartikel” is geworden en dat hij daarom alle werknemers zonder vast arbeidscontract te hulp te schiet door vanaf 1 juli 2015 strengere eisen te stellen aan flexwerkcontracten. Uiteraard gaat die aanpak gepaard met een verslechtering van de positie van de werknemers met een vast arbeidscontract: de ontslagvergoeding gaat voor de zoveelste keer omlaag. Het wordt dus makkelijker voor werkgevers om zich te ontdoen van werknemers. Wat zal het resultaat zijn: werknemers met een vast contract eruit, mensen met een 0-urencontract tegen het minimumloon erin. En wie een grote bek heeft, kan meteen opstappen. Slavernij anno 2014, de feodale mentaliteit van het VOC-tijdperk is terug. Met dank aan de liberalen en de werkgevers, met steun van de salonsocialisten van de PvdA.
Het zal gisteravond nog lang onrustig zijn geweest in al die bestuurskamers waar CEO’s, vele “topmannen” en vooral stakeholders tot diep in de nacht een feestje vierden. In de afgelopen 50 jaar zijn de rijken (werkgevers) rijker geworden en de armen (werknemers) armer geworden en door deze maatregel van het kabinet zal hierin in de toekomst geen verandering komen. “Het land moet worden gesloopt.” De “Haves” zijn pas tevreden als alle “Have Nots” tot de voedselbank zijn veroordeeld. De “Haves” voelen zich sinds 2008 oppermachtig. Zij hebben de wereldwijde crisis veroorzaakt en zij hebben de rekening daarvoor neergelegd bij de “Have Nots”. En daarbij kregen ze de volle steun van politiek Den Haag. De politiek in Nederland heeft het “graaien” gefaciliteerd. De banken in Nederland brachten vliegtuigen vol met tientallen miljarden van het geld van de Nederlanse spaarders naar de VS om daar rommelhypotheken te kopen om hun hebzucht te bevredigen. “Greed is good”, werd er gezongen door de “topmannen” tijdens hun geldtransport naar de VS. Omdat ze rommel kochten, dreigden de banken om te vallen. “Geen probleem”, zei de overheid, “wij helpen jullie wel. Hoeveel geld moeten jullie hebben? De belastingbetaler betaalt toch wel.”
Jammer genoeg zijn overheid en werkgevers erg kortzichtig. Ze snappen niet dat arme werknemers ook arme consumenten zijn. Zolang de werkgevers en de overheid het werkvolk dom en arm en afhankelijk houden, komt er nooit een einde aan de crisis. De consument heeft niets meer te besteden en zo valt de ene na de andere winkelketen om.
De “topmannen” snappen dat niet. Ze denken alleen aan hun eerstvolgende bonus. Verder reikt hun horizon niet. “Graaien wat je graaien kan, zolang het nog kan”, is hun devies. En zolang hun werknemers als “makke schapen” hun werk doen voor een habbekrats, lopen de werkgevers schaterlachend rond.
Voor Asscher zijn de maatregelen in de Wet Werk en Welzijn nog niet verstrekkend genoeg om de werkgevers tegemoet te komen. “Ook de belasting op arbeid staat inmiddels op de Haagse agenda”, aldus Asscher in het interview. “De veelgehoorde klacht van werkgevers over het doorbetalen van loon van zieke werknemers hoort daarbij”, aldus de “topman” van de PvdA. Werkgevers en overheid dus in een gezamenlijk aanpak: de werkgevers knijpen de lonen, de overheid knijpt het sociale-zekerheidstelsel. De enige zekerheid die werknemers nu nog overhouden is de wetenschap dat de onzekerheid alleen maar zal toenemen.
En wat hebben de vakbonden het laatste decennium gedaan om de komst van miljoenen flexcontracten te stoppen? “Niks. Zij stonden erbij en keken ernaar.” Beetje raar wel. Waarom?
door Joke Witz
